در بازیهای لیگ برتر امسال آنقدر خوب بازی کرد و درخشش داشت که به یکی از ارکان اصلی تیم محبویش تبدیل شد.آنقدر در میانه زمین طنازی کرد که بالاخره بعد از مدتها که به تیم ملی دعوت شد، و دیگر نتوانستند دور نام وی قلم قرمز بکشند.کروش سرمربی بزرگ تیم ملی را با بازیهای خویش متقاعد کرد که بازیکن فیکس تیم ملی باشد. حال هم دیگر همه جا صحبت از این است اگر مجنبی جباری نباشد تیم ملی و استقلال آسیب پذیر خواهند شد.این است نتیجه سازندگی و اعتقاد داشتن به بازیکنی که در باشگاه و مکتب بزرگی چون استقلال پرورش پیدا کرده است.این است حاصل صبر و اطمینان هواداران استقلال به مجتبی جباری باز هم بازیکنی از مکتب استقلال پرورش پیدا کرده و کل فوتبال ایران را محو تماشای فونبال ناب خود در میانه میدان کرده است.

 یا اینکه جباری چند باری هوادران استقلال را از خود رنجاند و با مصاحبه های که در مورد دریافت نکردن قراردادش میکرد کمی برای تیم حاشیه درست کرده بود،و با  وجود اینکه طی دو سه سال اخیر همیشه تعداد بازیهای که از دست می داد خیلی بیشتر از بازیهای بود که برای تیم میکرد،اما با این وجود اکثر هواداران استقلال همانند کادرفنی و مدیریت باشگاه به وی اعتماد داشتند و می دانستند اگر جباری مصدومیتش کاملا برطرف شود و مشکل روحی و روانی نداشته باشد بازیکنی است که فوتبالش از سطح آسیا خیلی بالاتر بوده و جایگاه رفیعی در این فوتبال بدست خواهد آورد.حقی که تا حالا در موردش اجحاف شده و نتوانسته به آن چیزی که می خواسته و لیاقتش را داشته برسد.
جباری همان بازیکنی است که ابتدای فصل قبل به مظلومی پیشنهاد می کردند،از وی برای تیمش  استفاده نکند و در لیست بازیکنان مورد علاقه اش قرارش ندهد!مجتبی جباری همان بازیکنی است که ابتدای فصل قبل به مظلومی سفارش می کردند بخاطر مصدومیت های پی در پی اش دیگر بازیکن بشو نیست و برای همین لیاقت حضور در استقلال را ندارد.جباری همان بازیکنی است که وقتی برای سومین بار مصدوم شد،همه اهالی فوتبال می گفتند این بازیکن مثل مارکو فان باسن دیگر نمی تواند به فوتبال برگردد.مجتبی جباری همان بازیکنی که اگر در بازی برگشت با النصر عربستان آن مصاحبه جتجالیش را با یکی از روزنامه های معروف نمی کرد و در این بازی به علت تنبیه شدن محروم نبود شاید الان استقلال سومین ستاره آسیایی خود را روی پیراهنش چسبانده بود.این همان بازیکنی است که اکثر کارشناسان در موردش می گفتند که دیگر فوتبالش تمام شده است.اما مجتبی با غیرت و پشت کار مثال زدنی خود هر بار بر مصدومیت های خود غلبه کرد و دست روی زانوهایش میگذاشت و یا علی می گفت و از صفر مجددا شروع میکرد.

این است مجتبی جباری فوتبال ایران.نگین انگشتر آبی فوتبال آریایی.خصوصیات بازی وی بسیار منحصر به فرد است و بی خود نبوده که ژاپنی ها وی را چند سال قبل زیدان آسیا نامیده بودند.بازیکنی که سرشار از تکنیک،هوش،خلاقیت و از همه مهمتر تعصب به رنگ آبی وی را زبان زد عام خاصش کرده است.بازیکنی که می تواند هم تیم ملی ایران را به جام جهانی برساند و هم با استقلال جام قهرمانی آسیا را بالای سر خود ببرد.

وجود همچین هافبک خلاقی در مرکز خط میانی استقلال مایه مباهات هر استقلالی هست و آمادگی بالای جباری تمام هواداران فوتبال و بخصوص آبیدلان استقلالی  را امیدوار به کسب قهرمانی  در هر سه جام پیش رو کرده است.